Mensen met een beperking werden geholpen door religieuze mensen, die geloofden dat ze de plicht hadden om aan liefdadigheid te doen om later naar de hemel te kunnen gaan.
Men had de overtuiging dat men personen met een beperking door middel van aanpassing en genezing terug normaal kan maken.
Men ging humaner om met personen met een handicap.
Men wou alle burgers via opvoeding gehoorzaam maken en houden aan het heersende regime, dus werd er ook gekeken voor een passende opvoeding aan personen met een beperking.
Mensen met een beperking dienen in het arbeidsmilieu geïntegreerd te worden.
De denigrerende benamingen t.a.v. personen met een beperking verdwenen.
Eind deze periode werd er systematisch onderwijs ingericht voor dove en blinde kinderen.
Een handicap werd gezien als een ziekte.
De opkomende wetenschap had een positieve invloed op de beeldvorming van mensen met een beperking.
Ziekte en handicap werd in de hand gewerkt door erbarmelijke omstandigheden.
Men had de mening dat mensen met een beperking gestraft werden via hun beperking omwille van vermoedelijk crimineel gedrag.
De toenemende industrialisatie had een invloed op de beeldvorming van mensen met een beperking.
