Bohaterowie cz. 2

młody, porządny, nierozumiany przez otoczenie, jest ideologiem,walczy o przywrócenie ładu, wartości moralnych i właściwej hierarchii,Postanawia przejąć władzę nad rodziną, a sprawować ją chce na podstawie tego, że będzie mógł decydować, kto ma żyć, a kto nie

(nazwisko i imię) Najbogatszy gospodarz we wsi, przywódca gromady. Jest pracowity, gospodarny, żelazną ręką rządzi rodziną i gospodarstwem. Jednocześnie to człowiek skąpy i bardzo przywiązany do ziemi. Nie zamierza oddać jej dorosłemu synowi i pozostałym spadkobiercom, Nieczuły na biedę innych, stoi na stanowisku, że nie da się pomóc wszystkim potrzebującym, żałuje pochopnej decyzji o ślubie z Jagną, ale z godnością znosi jej zdradę.

bohater opo(tylko nazwisko)wieści Adolfa; męczennik narodowy. Adolf opowiada o nim w salonie warszawskim. Był to wesoły, inteligentny, młody człowiek, dusza każdego towarzystwa, niedawno się ożenił. Nagle zniknął bez śladu, mimo starań nie odnaleziono go, rodzinie tłumaczono, że pewnie się utopił, gdyż znaleziono jego płaszcz nad brzegiem Wisły. Żona przez przypadek dowiedziała się, że przebywa w więzieniu. Bezskutecznie starała się o jego uwolnienie. Po kilku latach powrócił z więzienia zupełnie zmieniony, nie tylko pod względem fizycznym. Milczał, nie poznawał znajomych, uważał na każde słowo, sądząc iż jest śledzony. Był zupełnie złamany psychicznie. Nie potrafił nawet mówić o swoich cierpieniach.

(nazwisko) podstarzały mężczyzna bezkrytycznie zakochany w młodziutkiej, ale nie mającej odpowiedniego majątku dziewczynie, pannie Ewelinie Janockiej. Bezgranicznie jej ufa i wierzy. Nie przypuszcza, że mogłaby go zdradzać, co ona robi niemal na jego oczach. Wierzy, że Ewelina go kocha. Wokulski bardzo mu współczuje, dla innych jest zapewne przedmiotem drwin. Pod koniec powieści traci złudzenia

(imię)młoda panienka. W sc.4 klęczy przed obrazem Najświętszej Panny i modli się za ojczyznę, ojca i matkę oraz za ludzi cierpiących na zesłaniu i w więzieniach za ojczyznę. Ma jasną, czystą jak kryształ duszę. Modli się także za autora wierszy, które czytała, bo wie, że i on przebywa w więzieniu. We śnie ma widzenie: Matka Boska daje małemu Jezusowi kwiaty, a ten obsypuje nimi Ewę

Uboga kuzynka Izabeli Łęckiej,Dobrze orientuje się w sytuacji finansowej Łęckich,Chroni Tomasza Łęckiego, gdy jest chory po licytacji kamienicy.

(nazwisko) mieszka w Paryżu, naukowiec, poświęcił pracy majątek i całe życie. Dla swoich idei próbuje pozyskać bogatych ludzi, aby móc za ich pieniądze prowadzić badania. Żyje w nędzy, ponieważ każdy grosz poświęca na doświadczenia. Ma wyniki -wynalazł metal lżejszy od powietrza. Nawet Wokulski daje się porwać marzeniom Geista, związanym z tym epokowym odkryciem. Profesor jest upartym, konsekwentnym, gotowym do najwyższego poświęcenia, ale samotnym, bezradnym wobec rzeczywistości człowiekiem. Ma naturę myśliciela i wynalazcy, szuka mecenasa, który finansowałby jego naukowe pomysły.

bohater fantastyczny; przybywający do Pana Młodego, rozbudza w jego sercu rozterki, dotyczące przeszłości i przyszłości Polski, symbol magnaterii, zdrady narodowej

Mimo ostrzeżeń ojca, podczas lotu wzbił się bardzo wysoko, słońce roztopiło wosk, którym zlepione były skrzydła, i spadł do morza. Był zbyt pewny siebie, nie wierzył, że może mu się coś złego przytrafić. Zlekceważył rady doświadczonego i mądrego ojca, pierwszy lotnik, pasjonat.

30- letni mężczyzna, który niespodziewanie zostaje przeniesiony do szkolnej ławki. Oczami obserwujemy rzeczywistość szkolna i procesy " upupiania" i przyprawiania " gęby". Za szkoły przenosimy się do domu nowoczesnych mieszczan, a potem na wieś, do dworku szlacheckiego. Wszędzie demaskuje fałszywość ludzkich zachowań i ciągle stara się wyzwolić z narzucanej mu " formy". Nie jest to jednak łatwe, bo wyzwalając się z jednaj formy, od razu wpada się w inną

(nazwisko i imie) występuje w Pamiętniku starego subiekta. Serdeczny przyjaciel Rzeckiego, wraz z nim pracował jako subiekt w sklepie Mincla, obu łączyły sympatie polityczne i przekonania społeczne, dlatego razem walczyli w Wiośnie Ludów. Katz popełnił samobójstwo, kiedy zrozumiał, że to, o co walczy, nie ma szans na realizację

(nazwisko i imie) ciężko chora na serce, miła, życzliwa kobieta. Czerpała siłę z czytania zakazanej w łagrze książki F. Dostojewskiego Zapiski z martwego domu. Była przekonana, iż zniewolenie w Rosji trwało od czasów carskich i że jedyną formą uwolnienia się od niego jest wybór śmierci. Natalia ocalała swe człowieczeństwo tęskniąc za wolnością i zachowując swoją tożsamość

uczeń, wróg niewinności, aktywnie broni się przed "upupianiem". Wraz z Józiem ucieka na wieś, pragnąc zbratania się z parobkiem. Marzy o autentycznym życiu. W Bolimowie prowokuje jednak tylko awanturę. Próby zbliżenia się do parobka Walka budzą niechęć służby, która uważa go za wariata, i oburzenie Hurleckich, przegrywa walkę o zlikwidowanie formy

(NAZWISKO) uosobienie zła,Diabły opanowały duszę i dręczą go, podsuwając mu najpierw wizję łask, które spadną na niego z rąk cesarza, a potem obraz niełaski,Widzimy, że jest to samowolny tyran, manipulujący ludźmi w poczuciu bezkarności. Okrutny, bezlitosny, obłudny, nawet pochlebców i donosicieli traktuje z pogardą, mimo że korzysta z ich usług. Nie wzrusza go widok zbolałej matki. Z drugiej strony człowiek ten pragnie uchodzić za wytwornego i kulturalnego, mówi po francusku, jest dworny wobec dam, a bywalcy salonów cenią go jako światowca. W rękach takiego obłudnego tyrana znalazła się młodzież polska

(nazwisko i imię) kuzyn Izabeli, pasjonat nauki, wynalazca, badacz, bez reszty poświęca się swym zainteresowaniom i, jak każdy indywidualista, pozostaje nierozumiany przez swe środowisko, ale sam także nie przywiązuje wagi do tego, co się wokół dzieje. To najmłodszy, przedstawiony przez Prusa idealista (idealista nauki). Wierzy w postęp, rozwój ludzkości, ufa w potęgę nauki, sam chce wznieść się w powietrze, dać ludziom skrzydła. Jest roztargniony, potrafi się skupić tylko nad swoją pracą. Całkowicie oddał się swojej idei.

zausznik Nowosilcowa, rozmawiał z nim o Rollisonie, którego pobito podczas śledztwa, a jednak nic o tym nie powiedział. Rywalizuje z Doktorem w przymilaniu się Senatorowi. Jest zwolennikiem szybkiego i radykalnego zakończenia śledztwa, by wiadomości o traktowaniu więźniów nie rozeszły się i nie dotarły do carskich uszu. Podsuwa pomysł, by upozorować samobójstwo Rollisona. Jest wyjątkowo cynicznym łajdakiem;

Literka"Q"

( nazwisko i imię)bohater trzecioplanowy; znajomy Sędziego, urzędnik przy sądzie ziemskim. Podobnie jak Asesor, był zapalonym myśliwym, właścicielem Kusego. W finale epopei szczęśliwy narzeczony Telimeny

(nazwisko i imię) Żyd, lekarz, "stary kawaler, żółty, mały, z czarną brodą, miał reputację dziwaka". Posiada dość pokaźny majątek i leczy za darmo, a obserwacje swoich pacjentów wykorzystuje do studiów antropologicznych. Jest także myślicielem, po trosze filozofem. Z nim Wokulski prowadzi rozmowy w chwilach największych wewnętrznych rozterek. Szuman trafnie ocenia ludzi, doskonale wie, jak jałowa i nieszczęśliwa jest miłość Stanisława do Izabeli, mówi przy tym: "Czterdzieści pięć lat - to epoka ostatniej miłości, najgorszej" Szuman kiedyś zamierzał się ochrzcić, czego powodem była wielka miłość do chrześcijanki. Kobieta zmarła, a doktor usiłował się otruć z rozpaczy. Dobrze więc rozumie porywy uczuć i cierpienie Wokulskiego, którego zna od dawna i który zwierza mu się z największych tajemnic. Zresztą Rzecki pisze w swoim pamiętniku, że Szuman ma "przejmujące spojrzenie, przed którym trudno by coś ukryć"

daleka krewna Tadeusza i przyjaciółka Sędziego; opiekunka Zosi,Powierzchownie wykształcona, ma jednak na tyle wiedzy i obycia w świecie, by poprowadzić interesującą rozmowę towarzyską lub zająć gości ciekawym opowiadaniem

LITERKA U

LiterkaV

(nazwisko i imie) bohater epizodyczny; uczestnik przyjęcia w salonie warszawskim. Wypowiada słynne zdanie, w którym określa naród polski jako wielowarstwową lawę. Późniejszy belwederczyk w powstaniu listopadowym

Literka X

LITERKA Y

Właściwie zaczyna się na "ż", a le napisz bez polskich znaków,nowy więzień przybyły do klasztoru Bazylianów. Opowiada o atmosferze strachu panującej na Litwie i o okolicznościach swego aresztowania. Ponieważ jak wszyscy czuje się niewinny, liczy na rychłe uwolnienie. Koledzy pozbawiają go złudzeń. Pragnąc podnieść kolegów na duchu, wygłasza bajkę o ziarnie wiary i wolności, których nie można zagrzebać, bo kiełkuje z nową mocą;